Ruda Pabianicka wczoraj, dziś i jutro

tester1

W historii i prehistorii Rudy Pabianickiej było wiele postaci, które nie były jej mieszkańcami, ale wywarły na tyle duży wpływ na to miejsce, że nie można ich pominąć. Myślę tutaj o takich osobach jak Jan Długosz, znakomity historyk i kronikarz, który na pewno był tutaj i dał pierwszy opis Rudy. Do tych osób należy Ludwik Geyer, którego inicjatywy gospodarcze wywarły znaczny wpływ na ówczesny kształt Rudy i na jej późniejsze dzieje, czy wreszcie Wiesław Gerlicz, którego nazwisko wielokrotnie przewijało się w naszych rozmowach na forum n-k.

Na początek właśnie przedstawiam Wam Wiesława Gerlicza. Jest to biogram zamieszczony ongiś w Dzienniku Łódzkim, napisany przez Andrzeja Kempę.

Wiesław Gerlicz (1872 – 1933)
Inżynier elektryk. Urodził się 14.07.1872 w Abramowie, pow. zamojski. W 1892 ukończył III Gimnazjum klasyczne w W-wie, zaś w 1897 studia w Instytucie Technologicznym w Petersburgu i rozpoczął pracę w Fabryce Budowy Transmisji, Maszyn i Odlewni Żelaza J. Johna w Łodzi. W 1898 r. został naczelnym inżynierem budowy sieci tramwajów w Łodzi, a od 15.05.1900 r. prowadził budowę linii tramwajowych do Zgierza i Pabianic. Powstałe w styczniu 1900 r. konsorcjum doprowadziło do oddania tych linii do użytku w styczniu 1901 r. W 1907 r. został dyrektorem generalnym Towarzystwa Łódzkich Wąskotorowych Kolei Dojazdowych. Jednym z pierwszych posunięć Gerlicza było wykupienie linii Łódź – Zgierz i Łódź – Pabianice od konsorcjum, którego udziałowcami byli przemysłowcy łódzcy z Emilem Geyerem na czele. Z powodu braku niezbędnych kapitałów Towarzystwo zbudowało tylko linię tramwajową Łódź – Aleksandrów (1909) i Łódź – Konstantynów (1911) oraz odgałęzienie od linii Łódź – Pabianice do Rudy Pabianickiej (1911).
Podczas I WS był wiceprezesem RGO na okręg łódzki. Po odzyskaniu niepodległości podejmował szeroko zakrojoną akcję elektryfikacji kraju, był współzałożycielem 05.12.1918 r. Towarzystwa „Siła i Światło”.
Od 1905 r. był członkiem Ligi Narodowej. Z ramienia Związku Ludowo-Demokratycznego był posłem na Sejm II kadencji (1922 – 1927) z listy państwowej Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej. Zmarł w Łodzi 09.12.1933 r., choć inne źródło podaje, że popełnił samobójstwo w W-wie na ul. Widok.

Do tego co napisano wyżej trzeba dodać, że Wiesław Gerlicz był również właścicielem znacznych dóbr na terenie Rudy Pabianickiej i to na jego terenie, a jak twierdzą niektórzy z jego daru, powstał w 1917 r. pierwszy rudzki kościół parafialny (w miejscu istniejącej obecnie świątyni).

Jerzy Kellner

Kto to jest
Henryk Pietrzak

Podyskutuj o "Henryk Pietrzak" na Forum
Henryk Pietrzak (6 marca 1914, Ruda Pabianicka – 28 stycznia 1990) – polski pilot wojskowy, as myśliwski II wojny światowej.
Służbę w lotnictwie rozpoczął podczas odbywania zasadniczej służby wojskowej w 4 Pułku Lotniczym w Toruniu, gdzie latał jako pilot w 114 Eskadrze Myśliwskiej. Następnie został instruktorem w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Dęblinie.
We wrześniu 1939 został ewakuowany do Rumunii, skąd przedostał się do Francji, gdzie został powołany do odtwarzanego lotnictwa polskiego. W czerwcu 1940 walczył w składzie Groupe de Chasse III/9 (Grupa Pościgowa III/9) w rejonie Lyonu. Po klęsce Francji poprzez Afrykę północną ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Po przeszkoleniu latał w dywizjonie 306, w którym 16 sierpnia 1941 uzyskał swoje pierwsze zestrzelenie (Bf-109) a kolejny samolot uszkodził. 1 czerwca został promowany na stopień oficerski.
Od 15 listopada do 9 grudnia 1942 był pilotem doświadczalnym w Aircraft and Armament Experimental Establishment (Ośrodek Doświadczalny Samolotów i Uzbrojenia).
Do latania bojowego powrócił w dywizjonie 306, w którym 31 grudnia 1942 zaliczono zestrzelenie FW-190 uznane za 500 zwycięstwo polskich pilotów w trakcie wojny.
Od 5 maja do 23 listopada był instruktorem pilotażu najpierw w 58 OTU, potem w 61 OTU. Powróciwszy ponownie do dywizjonu 306 7 czerwca 1944 uzyskał zestrzelenie dwóch samolotów FW-190 oraz jednego Bf-109 prawdopodobnie zestrzelonego. 25 czerwca 1944 został przeniesiony do dywizjonu 315, gdzie objął dowództwo eskadry A. swój drugi wielki dzień Pietrzak miał 18 sierpnia 1944r, kiedy to w okolicach Beauvais zestrzelił na pewno 3 samoloty FW-190 w tym jeden zespołowo.
31 października został przeniesiony do sztabu Dowództwa Sił Powietrznych. 22 maja 1945 otrzymał przydział do dowództwa 2 Skrzydła Myśliwskiego, zaś 16 lipca otrzymał stanowisko dowódcy dywizjonu 309.
Po rozwiązaniu dywizjonu 309 i demobilizacji pozostał w Wielkiej Brytanii. Zmarł 28 stycznia 1990r